10 najważniejszych wskazówek dla rodziców na dobrą rozmowę z dzieckiem
- Znalezienie czasu na rozmowę
- Wspólny posiłek
- Wspólne spędzanie wolnego czasu
- Odłożenie/przerwanie wykonywania codziennych na rzecz rozmowy z dzieckiem
- Zwracanie uwagi na komunikację pozawerbalną: dystans, postawa ciała, mimika, kontakt wzrokowy, gesty, sposób mówienia
- Cechy dobrej komunikacji werbalnej:
- Krótko, zwięźle, na temat, konkretnie
- Unikanie prawienia „kazań”
- Komunikaty osobiste, ale bez zwrotów typu: „za moich czasów…”, „ja w twoim wieku…”
- Bez porównywania dziecka do innych
- Uzasadnianie swojego stanowiska, unikanie stwierdzeń typu: „Nie, bo nie”
- Aktywne słuchanie – słuchanie, aby usłyszeć dziecko, a nie tylko je słyszeć
- Zadawanie pytań otwartych:
- Jak…?,
- W jaki sposób…?,
- Opowiedz, co było w szkole…?
- Zadawanie pytań ≠ przesłuchanie
- Unikanie pytań zamkniętych: „Czy…”
- Mówienie o swoich uczuciach i postawach w związku z zachowaniami dziecka:
- „Martwi mnie…”
- „Złości mnie…”
- „Cieszę się, że …”
- „Nie zgadzam się…”
- „Oczekuję ….”
- Okazywanie zrozumienia dla problemu dziecka, niebagatelizowanie jego spraw; unikanie sformułowań:
- „A co to za problem”,
- „Nie przesadzaj”,
- „Jakie też problemy mogą mieć osoby w twoim wieku”
- Stosowanie pochwał
Zastosowanie procedury konstruktywnej pochwały:
- Opisz, co widzisz i co czujesz.
- Podsumuj godne pochwały zachowanie dziecka słowami.
Dobra pochwała składa się z dwóch części:
- Dorosły opisuje z uznaniem, co widzi lub czuje.
- Dziecko – po wysłuchaniu opinii – potrafi samo się pochwalić.
Dobra pochwała ≠ okrzyki „Super”
- Empatia wobec dziecka – przyjęcie perspektywy dziecka, „wczucie się”, wejście w jego sytuację
- Wspólne z dzieckiem rozwiązanie problemu:
- Szukanie różnych rozwiązań
- Pytanie o pomysły dziecka na rozwiązanie problemu
- Zawieranie umowy z dzieckiem
- Konsekwencja i stanowcza postawa rodziców wobec zachowań dziecka
Zalecana literatura:
- Faber, E. Mazlish – „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”